Jeanne Motoum

“Elegí mi destino por una canción que cantábamos en la iglesia de mi país, en la que se nombraba Vitoria”

Desde que murió su marido, la vida de Jeanne en Camerún se complicó mucho, le era muy difícil mantener a su familia. Así que en 2004, Jeanne decidió venir a Vitoria-Gasteiz. Era la primera vez que viajaba, así que se sentía muy desorientada. Pasó 3 años estudiando castellano y haciendo cursos, y desde entonces no ha dejado de trabajar y de colaborar como voluntaria. Esta abuela de 16 nietos y nietas que viven en Senegal echa mucho de menos a su familia, afirma que “si la situación hubiera sido diferente no hubiera venido, aquí estoy sola”.

Jeanne recuerda con tristeza algunas situaciones a las que ha tenido que hacer frente, nos explica que había “gente que se levantaba del banco cuando yo me sentaba, hasta personas que me han dicho que no me contratan porque les manchaba la comida o que venía para quedarme con su dinero sin trabajar”. Sin embargo, también ha encontrado gente que se ha portado muy bien con ella.

Su mirada se ilumina cuando nos dice que “después de 16 años, conozco Vitoria muy bien, puedo cerrar los ojos y caminar por Vitoria. Me gusta Vitoria, sus fiestas, la cultura, los belenes, salir con Baltasar en los Reyes Magos… ”

“Nire herrialdeko elizan kantatzen genuen abesti batengatik aukeratu nuen nire norakoa, Vitoria izendatzen baizen kanta batean”

Bere senarra hil zenetik, Jeannen bizitza Kamerunen asko konplikatu zen, beretzat oso zaila zen familia mantentzea. Beraz, 2004an Gasteizera etortzea erabaki zuen. Bidaiatzen zuen lehen aldia zen, eta oso desorientatuta sentitzen zen. 3 urte eman zituen gaztelera ikasten eta ikastaroak egiten, eta ordutik lanean eta boluntario bezala kolaboratzen aritu da. Senegalen bizi diren 16 biloben amona, berefamiliaren falta asko sentitzen du, “nire egoera desberdina izan balitz ez nintzateke hemen egongo, hemen bakarrik nago” baieztatzen du.

Jeannek tristurarekin oroitzen ditu aurre egin beharreko zenbait egoera, “esertzen nintzenean aulkitik altxatzen ziren pertsonak, edo janaria zikinduko dudalakoan kontratatu ez didatenak. Era berean lanik egin gabe beraiei dirua kentzeko etorri naizela esan didate”. Alabaina, berarekin oso ondo portatu diren pertsonak ere ezagutu ditu.

Bere begirada argitu egiten da, “16 urte eta gero, oso ondo ezagutzen dut Gasteiz, begiak itxi eta Gasteizen barrena ibiltzeko gai izango nintzateke. Hiria, bertako jaiak, kultura eta gabonetako jaiotzak gustatzen zaizkit, Errege egunean Baltasarren eskutik ateratzea…”

Elisa Marinely
Jeilani Amadi
Menú